Fundatie van Renswoude
In de as van de Lange Nieuwstraat is, naast de toegang tot het gebouw, een marmeren gedenkplaat aan de hardstenen gevel bevestigd. Deze plaat wordt geflankeerd door twee hermen (mannenfiguren ten halve lijve) die het bovenliggende raam torsen. Op de plaat staat een gedicht uit 1757 van Johan Stouw, vendumeester:
DER DUISTER LAATSTE TELG, RENSWOUDES EDLE VROUW,
SCHONK UTRECHTS KINDERHUIS, DIT TREFFELIJK GEBOUW,
OM DE OUDERLOZE JEUGD IN KUNSTEN TE ONDERWIJZEN;
WIE DIE DEUGD BEMIND, MOET NIE HET OOGMERK PRIJZEN?
DIE WEEZEN HULP VERSCHAFT VERDIENT TE RECHT EEN KROON!
DIES STELD ERKENTENIS HAAR WAPENSCHILD TEN TOON,
MET DIE VAN HUN DIE ‘T KROOST MET TEDRE ZORG REGEEREN.
LAAT VRIJ ‘T GEWELD DES TIJDS DEEZ’ MARMERSTEEN VERTEEREN,
HAAR NOOIT VOLPREZEN LOF DIE ‘T WOEN DER EEUWEN TART,
BLIJF DANKBAAR LEEVEN IN HET KUNSTBEMINNEND HART.
MDCCLVII JOAN STOUW
Jaartal – 1757; rechtsonder – de naam van de steenhouwer: Joan Stouw .
Deze gloedvolle tekst is omlijst door wapenschilden van de dertien regenten uit het eerste college (bron: www.gevelstenen.net/kerninventarisatie): Westrenen, Veldhuyzen, Wachendonk, Linschoten, Westrenen, Beeck, Daunis, Mansvelt, Stuyvesant, Muyden, Linschoten, Jonckheere, Zaal.
De schilden zijn onderling verbonden met een lint.
In de top van de gevel bevindt zich een bekroond en versierd wapenschild in rood, wit en zwart met drie zwanen, dat behoort aan de stichter van de Fundatie, Maria Duyst van Voorhout, vrijvrouwe van Renswoude. Bij haar overlijden in 1754 had ze een deel van haar nalatenschap bestemd voor het bouwen van een verblijf voor veelbelovende mannelijke leerlingen van het Stadsambachtskinderhuis, dat naast de fundatie lag.
Meer biografische informatie over Maria Duyst van Voorhout, vrijvrouwe van Renswoude in de Vrouwenlexicon